Drewniany kościółek p.w Wniebowzięcia NMP jest wyrazem czci, jaka darzyli Matkę Boską nasi przodkowie. Przez ponad 100 lat od założenia miasta mieszkańcy Miasteczka Śl. chodzili do kościoła w Żyglinie. Rozległa parafia żyglińska, jak wszytkie parafie ówczesnej Ziemi Bytomskiej, należała do diecezji krakowskiej. Własny kościół Miasteczkowianie wybudowali dopiero w 1666 r. 8 maja 1670 r. konsekracji kościoła dokonał biskup sufragan krakowski Mikołaj Oborski. Przez dzwonnicę wiodło jedyne wejście na teren kościoła, przy którym był cmentarz (używany do 1815 r.). W XVIII w. kościół przebudowano; m.in ustawiono boczny ołtarz „z Obrazem N.M.Panny Bolesnej, Łaskami Słynący, do której lud tak z Cesarskiej, jak i też Polskiej Strony szczególniejsze ma nabożeństwo”. W latach 1666-1849 był to kościół filialny, w którym proboszczowie żyglińscy odprawiali nabożeństwa co drugą niedzielę. Po roku 1815 parafię włączono do diecezji wrocławskiej. 31 sierpnia 1849 r. ustanowiono lokalię. Od 29 lipca 1871 r. przez 22 lata posługę duszpasterską pełnił tu świątobliwy ks. Teodor Christoph, który m.in. w 1872 r. założył Bractwo Apostolstwa Modlitwy, w 1880r. – Bracwto M.B. Siedmiobolesnej, w tym samym roku wybudował plebanie,a w 1883 r. zakupił nowy, gotycki ołtarz oraz założył w Miasteczku klasztor Sióstr Słyżebniczek N.M.P Kościół restaurowany w latach 1927-28 oraz 1964-66. Od 1628r. obiekt zabytkowy chroniony prawem.
